هوش مصنوعی: شاعر خود را به عنوان شعله‌ای توصیف می‌کند که از ابتدا در کنار عشق می‌تپیده است. او از سوزش درونی خود می‌گوید که جهان را آفریده و در طبیعت جریان دارد. شاعر از رنج‌ها و پیچ‌وخم‌های زندگی سخن می‌گوید و امید به بازگشت آتش درونش دارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و شاعرانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

لاله

آن شعله ام که صبح ازل در کنار عشق
پیش از نمود بلبل و پروانه می تپید

افزونترم ز مهر و بهر ذره تن زنم
گردون شرار خویش ز تاب من آفرید

در سینه چمن چو نفس کردم آشیان
یک شاخ نازک از ته خاکم چو نم کشید

سوزم ربود و گفت یکی در برم بایست
لیکن دل ستم زدهٔ من نیارمید

در تنگنای شاخ بسی پیچ و تاب خورد
تا جوهرم به جلوه گه رنگ و بو رسید

شبنم براه من گهر آبدار ریخت
خندید صبح و باد صبا گرد من وزید

بلبل ز گل شنید که سوزم ربوده اند
نالید و گفت جامهٔ هستی گران خرید
وا کرده سینه منت خورشید می کشم
آیا بود که باز بر انگیزد آتشم؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: چند بندی
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:کبر و ناز
گوهر بعدی:حکمت و شعر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.