هوش مصنوعی:
این شعر به مقایسه‌ی آفرینش‌های خداوند و انسان می‌پردازد. خداوند جهان را از عناصر ساده مانند آب و گل آفرید، در حالی که انسان ابزارهای جنگ و تخریب مانند شمشیر و تفنگ را ساخت. همچنین، خداوند زیبایی‌های طبیعت مانند گلزار و باغ را خلق کرد، اما انسان چیزهایی مانند قفس برای پرندگان ساخت. شاعر تأکید می‌کند که او (خداوند) می‌تواند از سنگ آینه و از زهر نوشیدنی گوارا بسازد.
رده سنی:
15+
این شعر دارای مفاهیم عمیق فلسفی و مذهبی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، اشاره به ابزارهای جنگ و تخریب ممکن است برای سنین پایین مناسب نباشد.
محاورهٔ ما بین خدا و انسان
خدا
جهان را ز یک آب و گل آفریدم
تو ایران و تاتار و زنگ آفریدی
من از خال پولاد ناب آفریدم
تو شمشیر و تیر و تفنگآفریدی
تبر آفریدی نهال چمن را
قفس ساختی طایر نغمه زن را
انسان
تو شب آفریدی چراغ آفریدم
سفال آفریدی ایاغ آفریدم
بیابان و کهسار و راغ آفریدی
خیابان و گلزار و باغ آفریدم
من آنم که از سنگ آئینه سازم
من آنم که از زهر نوشینه سازم
جهان را ز یک آب و گل آفریدم
تو ایران و تاتار و زنگ آفریدی
من از خال پولاد ناب آفریدم
تو شمشیر و تیر و تفنگآفریدی
تبر آفریدی نهال چمن را
قفس ساختی طایر نغمه زن را
انسان
تو شب آفریدی چراغ آفریدم
سفال آفریدی ایاغ آفریدم
بیابان و کهسار و راغ آفریدی
خیابان و گلزار و باغ آفریدم
من آنم که از سنگ آئینه سازم
من آنم که از زهر نوشینه سازم
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:قطرهٔ آب
گوهر بعدی:ساقی نامه - در نشاط باغ کشمیر نوشته شد
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
