هوش مصنوعی: این شعر به موضوع عشق، جدایی، و دردهای روحی ناشی از آن می‌پردازد. شاعر از تغییرات مداوم در افکار و احساسات خود سخن می‌گوید و از عشق به عنوان نیرویی یاد می‌کند که او را به دردهای معشوق پیوند زده است. همچنین، اشاراتی به مفاهیمی مانند غیرت، پیمان محبت، و تحولات درونی دارد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عاطفی و روحی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات و استعاره‌های به‌کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارند.

می تراشد فکر ما هر دم خداوندی دگر

می تراشد فکر ما هر دم خداوندی دگر
رست از یک بند تا افتاد در بندی دگر

بر سر بام آ ، نقاب از چهره بیباکانه کش
نیست در کوی تو چون من آرزومندی دگر

بسکه غیرت میبرم از دیدهٔ بینای خویش
از نگه بافم به رخسار تو رو بندی دگر

یک نگه یک خندهٔ دزدیده یک تابنده اشک
بهر پیمان محبت نیست سوگندی دگر

عشق را نازم که از بیتابی روز فراق
جان ما را بست با درد تو پیوندی دگر

تا شوی بیباک تر در ناله ای مرغ بهار
آتشی گیر از حریم سینه ام چندی دگر

چنگ تیموری شکست آهنگ تیموری بجاست
سر برون می آرد از ساز سمرقندی دگر

ره مده در کعبه ای پیر حرم اقبال را
هر زمان در آستین دارد خداوندی دگر
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:حلقه بستند سر تربت من نوحه کران
گوهر بعدی:مرا ز دیدهٔ بینا شکایت دگر است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.