هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عارفانه است که در آن شاعر از معشوق خود با توصیفات زیبا و استعاره‌های غنی یاد می‌کند. او معشوق را به عنوان منبع آرامش، شادی و الهام توصیف می‌کند و از زیبایی‌های ظاهری و باطنی او سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی پیچیده، نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۳۶۸

عَمْرُکَ یا واحِدًا فی دَرَجاتِ الْکَمال
قَدْ نَزَلَ الهَمُّ بی، یا سَنَدی قُمْ، تَعال

یا فَرَحی مُونِسی، یا قَمَرَ الْمَجْلِسِ
وَجْهُکَ بَدْرٌ تمامْ، ریقُکَ خَمْرٌ حَلال

روحُکَ بَحْرُ الْوَفا، لَوْنُکَ لَمْعُ الصَّفا
عَمْرُکَ لوْلَا التُّقی، قُلْتُ اَیا ذَا الْجَلال

تُسْکِنُ قَلْبَ الْوَری، تُسْکِرُهُمْ بِالْهَوی
تُدْرِکُ ما لا یُری اَنْتَ لَطیفُ الْخَیال

تُسْکِنُ اَرْواحَهُمْ، تُسْکِرُ اَشْباحَهُمْ
تُجْلِسُهُمْ مَجْلِسًا، فیهِ کُؤوسٌ ثِقال
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۳۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.