هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که از عناصر طبیعت و نمادهای عرفانی مانند عشق، هوس، تیشهٔ فرهادی، و حیلهٔ پرویزی استفاده می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند ناله، آه، و مستی اشاره دارد و با اشاره به مکان‌هایی مانند سمرقند و تبریز، فضایی تاریخی و عرفانی ایجاد می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات تاریخی و ادبی نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

صد نالهٔ شبگیری صد صبح بلا خیزی

صد نالهٔ شبگیری صد صبح بلا خیزی
صد آه شرر ریزی یک شعر دل آویزی

در عشق و هوسناکی دانی که تفاوت چیست
آن تیشهٔ فرهادی این حیلهٔ پرویزی

با پردگیان بر گوکاین مشت غبار من
گردیست نظر بازی خاکیست بلا خیزی

هوشم برد ای مطرب مستم کند ایساقی
گلبانگ دل آویزی از مرغ سحر خیزی

از خاک سمرقندی ترسم که دگر خیزد
آشوب هلاکوئی ، هنگامهٔ چنگیزی

مطرب غزلی ، بیتی از مرشد روم آور
تا غوطه زند جانم در آٹش تبریزی
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:موج را از سینهٔ دریا گسستن میتوان
گوهر بعدی:باز به سرمه تاب ده چشم کرشمه زای را
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.