هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که به موضوعاتی مانند عشق، جستجوی معنوی، رنج و سوزش درونی، و وحدت وجود می‌پردازد. شاعر از ناله‌های بی‌اثر، سوزش دل، و تمنای وصل سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند عشق غیور، میخانه‌ی عرفانی، و زندگی رهروان اشاره می‌کند. در پایان، شعله‌ی عشق را ویرانگر خس و خاشاک وجود و راهنمای رسیدن به منزل کبریا می‌داند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌ها (مانند «میخانه» و «باده») ممکن است نیاز به توضیح داشته باشند و برای مخاطبان با درک ادبی بالاتر مناسب‌تر هستند.

گریهٔ ما بی اثر ناله ما نارساست

گریهٔ ما بی اثر ناله ما نارساست
حاصل این سوز و ساز یک دل خونین نواست

در طلبش دل تپید ، دیر و حرم آفرید
ما به تمنای او ، او به تمنای ماست

پردگیان بی حجاب ، من به خودی در شدم
عشق غیورم نگر میل تماشا کراست

مطرب میخانه دوش نکتهٔ دلکش سرود
باده چشیدن خطاست باده کشیدن رواست

زندگی رهروان در تگ و تاز است و بس
قافلهٔ موج را جاده و منزلی کجاست

شعلهٔ در گیر زد بر خس و خاشاک من
مرشد رومی که گفت «منزل ما کبریاست»
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:در جهان دل ما دور قمر پیدا نیست
گوهر بعدی:سوز سخن ز نالهٔ مستانهٔ دل است
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.