هوش مصنوعی:
متن بالا توصیفی شاعرانه از تغییر فصل از زمستان به بهار است، با اشاره به احیای طبیعت و احساسات شاعر نسبت به این تغییرات. شاعر از گل‌ها، رنگ‌ها، و نواهای طبیعت سخن می‌گوید و در عین حال، احساس افسردگی و تنهایی خود را در میان این زیبایی‌ها بیان می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم شاعرانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تصاویر پیچیده‌تر، آن را برای مخاطبان با سن بالاتر مناسب می‌سازد.
زمستان را سرآمد روزگاران
زمستان را سرآمد روزگاران
نواها زنده شد در شاخساران
گلان را رنگ و نم بخشد هواها
که می آید ز طرف جویباران
چراغ لاله اندر دشت و صحرا
شود روشن تر از باد بهاران
دلم افسرده تر در صحبت گل
گریزد این غزال از مرغزاران
دمی آسوده با درد و غم خویش
دمی نالان چو جوی کوهساران
ز بیم اینکه ذوقش کم نگردد
نگویم حال دل با رازداران
نواها زنده شد در شاخساران
گلان را رنگ و نم بخشد هواها
که می آید ز طرف جویباران
چراغ لاله اندر دشت و صحرا
شود روشن تر از باد بهاران
دلم افسرده تر در صحبت گل
گریزد این غزال از مرغزاران
دمی آسوده با درد و غم خویش
دمی نالان چو جوی کوهساران
ز بیم اینکه ذوقش کم نگردد
نگویم حال دل با رازداران
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:مرا براه طلب بار در گل است هنوز
گوهر بعدی:هوای خانه و منزل ندارم
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
