هوش مصنوعی:
این متن شعری است که با استفاده از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های زیبا، به خواننده امید و انگیزه می‌دهد تا با نگاهی نو و دقیق، زیبایی‌های نهفته در جهان را کشف کند و از محدودیت‌ها فراتر رود. شاعر از عناصری مانند خورشید، خاک، آئینه، گلشن و پرندگان استفاده کرده تا مفاهیم عمیقی مانند امید، تحول و پرواز روح را بیان کند.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از زبان شاعرانه و نمادین ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن
چو خورشید سحر پیدا نگاهی می توان کردن
همین خاک سیه را جلوه گاهی میتوان کردن
نگاه خویش را از نوک سوزن تیز تر گردان
چو جوهر در دل آئینه راهی میتوان کردن
درین گلشن که بر مرغ چمن راه فغان تنگ است
بانداز گشود غنچه آهی می توان کردن
نه این عالم حجاب او را نه آن عالم نقاب او را
اگر تاب نظر داری نگاهی میتوان کردن
« تو در زیر درختان همچو طفلان آشیان بینی»
به پرواز آکه صید مهر و ماهی میتوان کردن
همین خاک سیه را جلوه گاهی میتوان کردن
نگاه خویش را از نوک سوزن تیز تر گردان
چو جوهر در دل آئینه راهی میتوان کردن
درین گلشن که بر مرغ چمن راه فغان تنگ است
بانداز گشود غنچه آهی می توان کردن
نه این عالم حجاب او را نه آن عالم نقاب او را
اگر تاب نظر داری نگاهی میتوان کردن
« تو در زیر درختان همچو طفلان آشیان بینی»
به پرواز آکه صید مهر و ماهی میتوان کردن
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:علمی که تو آموزی مشتاق نگاهی نیست
گوهر بعدی:کشیدی باده ها در صحبت بیگانه پی در پی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
