هوش مصنوعی:
این متن به توصیف دیاری می‌پردازد که سرشار از شوق و درد است، جایی که خاک آن با ذره‌ذره‌اش می‌تواند جان پاک را ببیند. در این دیار، می مغانه از مغزادگان نمی‌گیرند و نگاه، شیشه‌های تاک را می‌شکند. شاعر توصیه می‌کند که در مقام نیاز، جوش جنون را کنترل کنی و با هوشیاری قدم بردارى، نه با قبای چاک.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان نامفهوم باشد.
دیار شوق که درد آشناست خاک آنجا
دیار شوق که درد آشناست خاک آنجا
به ذره ذره توان دیده جان پاک آنجا
می مغانه ز مغ زادگان نمی گیرند
نگاه می شکند شیشه های تاک آنجا
به ضبط جوش جنون کوش در مقام نیاز
بهوش باش و مرو با قبای چاک آنجا
به ذره ذره توان دیده جان پاک آنجا
می مغانه ز مغ زادگان نمی گیرند
نگاه می شکند شیشه های تاک آنجا
به ضبط جوش جنون کوش در مقام نیاز
بهوش باش و مرو با قبای چاک آنجا
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تو کیستی ز کجائی که آسمان کبود
گوهر بعدی:می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
