دم مرا صفت باد فرودین کردند
گیاه را ز سرشکم چو یاسمین کردند

نمود لالهٔ صحرا نشین ز خونابم
چنانکه بادهٔ لعلی به ساتگین کردند

بلند بال چنانم که بر سپهر برین
هزار بار مرا نوریان کمین کردند

فروغ آدم خاکی ز تازه کاریهاست
مه و ستاره کنند آنچه پیش ازین کردند

چراغ خویش بر افروختم که دست کلیم
درین زمانه نهان زیر آستین کردند

در آبسجده و یاری ز خسروان مطلب
که روز فقر نیاکان ما چنین کردند