۴۱۶ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۴۲۰

اگر شُد سود و سرمایه چه غمگینی؟ چو من هستم
بَرآوَر سَر زِجودِ من، که لاتَاْسَوْا نِمودَسْتم

اگر فانی شود عالَم، زِ دریایی بُوَد شبنم
گَر افتاده‌‌ست او از خود، نیفتاده‌‌ست از دستم

جهانْ ماهی، عَدَم دریا، درونِ ماهی این غوغا
کُنم صیدش اگر گُم شُد که من صیّادِ‌ بی‌شَستم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.