هوش مصنوعی: این متن به موضوعاتی مانند خودفریبی، ریا، دورویی، وهم و خیال، و انتقاد از رفتارهای انسانی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌هایی مانند آیینه، رنگ، و صحرا، به بیان ناپایداری و فریبندگی دنیا و اعمال انسان‌ها می‌پردازد. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند عبرت، حقیقت، و وحدت وجود دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم یا سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۱

آیینه بر خاک زد صنع یکتا
تا وانمودند کیفیت ما

بنیاد اظهار بر رنگ چیدیم
خود را به هر رنگ‌ کردیم رسوا

در پرده پختیم سودای خامی
چندان‌که خندید آیینه بر ما

از عالم فاش بی‌پرده گشتیم
پنهان نبودن‌، کردیم پیدا

ما و رعونت‌، افسانهٔ کیست
ناز پری بست‌ گردن به مینا

آیینه‌واریم محروم عبرت
دادند ما را چشمی‌ که مگشا

درهای فرد‌وس وا بود امروز
از بی‌دماغی گفتیم فردا

گو‌هر گره‌ بست از بی‌نیازی
دستی‌که شستیم از آب دریا

گر جیب ناموس تنگت نگیرد
در چین د‌امن خفته‌ست صحرا

حیرت‌طرازی‌ست نیرنگ‌سازی‌ست
تمثال اوهام آیینه دنیا

کثرت نشد محو از ساز وحدت
همچون خیالات از شخص تنها

وهم‌ تعلّق برخود مچینید
صحرانشین‌اند این خانمانها

موجود نامی است باقی توهّم
از عالم خضر رو تا مسیحا

زین یأس منزل ما را چه حاصل
همخانه بیدل همسایه عنقا
وزن: مستفعلن فع مستفعلن فع (متقارب مثمن اثلم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.