هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که مخاطب را به ترک دنیای پندار، بیداری از خواب غفلت، شکستن قید و بندهای درونی، و حرکت به سوی حقیقت دعوت می‌کند. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، مفاهیمی مانند خودشناسی، رهایی از تعلقات، و تلاش برای رسیدن به کمال را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی بالا ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۶۱

نیستی پیشه‌کن از عالم پندار برآ
خوابش راکم شمر از زحمت بسیار برآ

قلقل ما و منت پر به‌گلو افتاده‌ست
بشکن این شیشه وچون باده به یکبار برآ

تا به‌کی فرصت دیدار به خوابت‌گذرد
چون شررجهدکن ویک مژه بیدار برآ

همه کس آینه‌پردازی عنقا دارد
تو هم از خویش نگردیده نمودار برآ

خودفروشی همه جا تخته نموده‌ست دکان
خواه در خانه‌نشین خواه به بازار برآ

سرسری نیست هوای سربام تحقیق
ترک دعوی‌کن ولختی به سرداربرآ

ناله هم بی‌مددی نیست به معراج قبول
بال اگر ماند ز پر؟ به منقار برآ

تاکند حسن ادا طوطی این انجمنت
با حدیث لبش از؟‌ه شکربار برآ

ماه نو منفعل وضع غرور است اینجا
گربه افلاک برآی؟ که نگسونسار برآ

دادرس آینه بر طاق تغافل دارد
همچو آه از دل مأیوس به زنهار برآ

شمع را تا نفسی هست بجا، باید سوخت
سخت وامانده‌ای از پای خود ای‌خار برآ

تکیه بر عافیت ازقامت پیری ستم است
بیدل از سایهٔ این خم شده دیوار برآ
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.