هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، شاعر پارسی‌گوی، با زبانی نمادین و پر از تصاویر شاعرانه، به موضوعاتی مانند رهایی از تعلقات دنیوی، جستجوی حقیقت، و مبارزه با ناملایمات زندگی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از نام و ننگ بگذرد، از رنگ‌های ظاهری فراتر رود، و به حقیقت درون دست یابد. او از تضادهای زندگی سخن می‌گوید و بر اهمیت رهایی از اندوه و تعلقات تأکید می‌کند.
رده سنی: 16+ متن از نظر زبانی و محتوایی پیچیده است و درک عمیق آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم عرفانی و فلسفی دارد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های فراوان، فهم شعر را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌کند.

غزل شمارهٔ ۲۶۴

از نام اگر نگذری از ننگ برون آ
ای نکهت‌گل اندکی از رنگ برون آ

عالم همه از بال پری آینه دارد
گو شیشه نمودارشو و سنگ برون آ

زین عرصة اضداد مکش ننگ فسردن
گیرم‌همه‌تن‌صلح شوی جنگ برون‌آ

تا شهرت واماندگی‌ات هرزه نباشد
یک‌آبله‌وار از قدم لنگ برون آ

آب رخ گلزار وفا وقف‌گدازی‌ست÷
خونی به جگرجمع‌کن ورنگ برون آ

تا شیشه نه‌ای سنگ نشسته‌ست به راهت
از خویش‌تهی شوز دل تنگ برون آ

بک لعزش پا جادة توفیق طلب‌کن
از زحمت چندین ره و فرسنگ برون آ

وحشتکدة ما و منت‌گرد خرامی است
زین پرده چه‌گویم به چه آهنگ برون آ

افسردگیی نیست به اوهام تعلق
هرچند شررنیستی ازسنگ برون آ

در نالهٔ خا‌مش نفسان مصلحتی هست
ای صافی مطلب نفسی زنگ برون آ

زندانی اندوه تعلق نتوان بود
بیدل دلت از هرچه شود تنگ برون آ
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.