هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از بیدل دهلوی، به بیان احساسات عمیق عاشقانه و عرفانی می‌پردازد. شاعر از عشق، حیرت، وصف معشوق، و مفاهیمی مانند فنا، اسرار، و جوشش عاطفی سخن می‌گوید. همچنین، از عناصر طبیعت مانند ریگ‌های روان، سبزه‌زار، و دریا برای توصیف حالات درونی استفاده شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان شعری قدیمی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۳۰۳

ای‌گرد تکاپوی سراغ نو نشانها
واماندة اندیشهٔ راه توگمانها

حیرت نگه شوخی حسن تو نظرها
خامش نفس عرض ثنای تو زبانها

اشکی‌ست ز چشم تر مجنون تو جیحون
لختی ز دل عاشق شیدای توکانها

درکنه تو آگاهی و غفلت همه معذور
دریا ز میان غافل و ساحل زکرانها

عمری‌ست‌که نه چرخ به رنگ‌گل تصویر
واکرده به خمیازة بوی تو دهانها

آن‌کیست شود محرم اظهار و خفایت
آیینهٔ خویشند عیانها و نهانها

بر اوج غنایت نرسد هیچ‌کمندی
بیهوده رسن تاب خیالند فغانها

آنجا که فنا نشئهٔ اسرار تو دارد
پیمانه‌کش جوش بهار است خزانها

هر سبزه درین دشت شد انگشت شهادت
تا ازگل خودروی تو دادند نشانها

از شوق تمنای تو در سینهٔ صحرا
همچون دل بیتاب تپان ریگ روانها

جز ناله به بازار تو دیگر چه فروشیم
اینست متاع جگر خسته دکانها

بیدل ره‌حمد ازتو به‌صد مرحله دوراست
خاموش‌که آوارهٔ وهمند بیانها
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.