هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از بیدل دهلوی، به موضوعاتی مانند عشق الهی، جستجوی معنوی، رنج‌های نفسانی و وحدت وجود می‌پردازد. شاعر از زبان نمادین و تصاویر پیچیده برای بیان حالات عارفانه و دردهای روحی استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و زبانی پیچیده است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات عرفانی نیاز دارد. همچنین برخی اصطلاحات و نمادها ممکن است برای مخاطبان جوانتر نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۳۰۲

ا‌ی داغ‌کمال تو عیان‌ها و نهانها
معنی به نفس محو و عبارت به زبانها

خلقی به هوای طلب‌گوهر وصلت
بگسسته چو تار نفس موج، عنانها

بس دیده‌که‌شد خاک و نشد محرم دیدار
آیینهٔ ما نیز غباری‌ست از آنها

تا دم زند از خرمی‌گلشن صنعت
حسن از خط نو خیز برآورده زبانها

دریاد تو هویی زد و بر ساغر دل ریخت
درد نفس سوخته سر جوش فغانها

انجاکه ‌سجود تو دهد بال خمیدن
چون تیر توان جست به پروازکمانها

توفان غبار عدمیم آب بقاکو
دریا به میان محو شد از جوش‌کرانها

پیداست به میدان ثنایت چه شتابد‌
دامن ز شق خامه شکسته‌ست بیانها

تا همچو شرر بال‌گشودم به هوایت
وسعت زمکان‌گم شد وفرصت ززمانها

بیدل نفس سوختهٔ ما چه فروشد
حیرت همه جا تخته نموده‌ست دکانها
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.