هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، با زبانی نمادین و عرفانی، به موضوعاتی مانند درک حقیقت، گذرایی زندگی، اهمیت لحظه‌ها، و رهایی از ظواهر می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد تا با بستن چشم‌ها به ظاهر، به درون و معنا توجه کند، از فرصت‌های زندگی استفاده نماید، و از قید و بندهای مادی رها شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۳۷۴

ببند چشم و خط هرکتاب را دریاب
ز وضع این دو نقط انتخاب را دریاب

جهان خفته به هذیان ترانه‌ها دارد
توگوش واکن و تعبیر خواب را دریاب

هزار رنگ من و ما ودیعت نفسی‌ست
دو دم قیامت روز حساب را دریاب

بهار می‌گذرد مفت فرصت است ای شیخ
قدح به خون ورع زن شراب را دریاب

شرارکاغذ و پرواز ناز جای حیاست
دماغ عالم پا در رکاب را دریاب

قضا ز خلقت بی‌حاصلت‌ نداشت غرض
جز اینکه رنگ جهان خراب را دریاب

غبار جسم حجاب جهانی نورانی‌ست
ز ننگ سایه برآ آفتاب را دریاب

چه نکته‌ها که ندارد کتاب‌خاموشی
نفس بدزد و سؤال و جواب را دریاب

درون آینه بیرون نشسته است اینجا
به جلوه‌گر نرسیدی نقاب را دریاب

اگر جهان قدح از باده پرکند بیدل
تو تردماغی چشم پرآب را دریاب
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.