هوش مصنوعی: این متن به موضوعاتی مانند رنج‌های بشری، اسارت معنوی، جستجوی آزادی، و ناامیدی از شرایط موجود می‌پردازد. شاعر از استعاره‌هایی مانند زنجیر صدا، گل و سبزه، و باغ ادب برای بیان مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی استفاده کرده است. همچنین، اشاره‌هایی به ناتوانی انسان در برابر تقدیر و حسرت‌های زندگی وجود دارد.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به تجربه و شناخت بیشتری از زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند ناامیدی و اسارت ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین باشد.

غزل شمارهٔ ۴۴۰

ما و من شور گرفتاریهاست
ربشهٔ دانهٔ زنجیر صداست

ازگل و سبزه این باغ مپرس
عالمی پا به‌ گل و سر به هواست

. قید ما شاهد آزادی اوست
طوق قمری همه دم سرونماست

محرمان غنچهٔ باغ ادبند
چشم واکردن ما ترک حیاست

عجز در هیچ مکان پنهان نیست
آبله زیر قدم هم رسواست

خلق در حسرت بیکاری مرد
دست و پای همه مشتاق حناست

چه ستم بود که دل صورت بست
عمرها شد گهر از بحر جداست

معنی از لفظ‌، صفا می‌خواهد
آتش سنگ به فکر میناست

برق معنی به سیاهی نزند
خط اگر جلوه دهد دورنماست

کعبه و دیر تسلیکده نیست
درد نایابی مطلب همه جاست

منکر قد دو تا نتوان بود
آنچه برداردت از خویش عصاست

فکر جمعیت دل چند کنید
رشتهٔ حسرت این عقد رساست

آن قیامت‌که اجل می‌گوبند
اگر امرور نباشد فرداست

کاش چون شمع نخندَد سحرم
سوختن باز در این بزم ‌کجاست

بی دل از یاس ندارپم گریز
جز دل ما دو جهان در بر ماست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۳۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.