بیا، کَزْ عشقِ تو دیوانه گشتم
وَگَر شهری بُدَم، ویرانه گشتم

زِ عشقِ تو زِ خان و مان بُریدم
به دَردِ عشقِ تو، هم خانه گشتم

چُنان کاهِل بُدم، کان را نگویم
چو دیدم رویِ تو، مَردانه گشتم

چو خویشِ جانِ خود، جانِ تو دیدم
زِ خویشانْ بَهرِ تو بیگانه گشتم

فَسانه‌‌‌یْ ‌عاشقان خوانْدم شب و روز
کُنون در عشقِ تو افسانه گشتم

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir