هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند عشق، سرنوشت، رنج، و حیرت می‌پردازد. شاعر از تجربیات عاشقانه و دردهای روحی سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند «کاروان حسن»، «آشیان طایر»، و «اشک»، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند زهد، نیاز، و حیرت وجود دارد که بر جنبه‌های فلسفی و عرفانی شعر تأکید می‌کنند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه، همراه با استعاره‌های پیچیده، ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد. همچنین، برخی مضامین مانند رنج و حیرت نیاز به درک بالاتری از تجربیات زندگی دارند.

غزل شمارهٔ ۵۹۷

سرنوشت روی‌ جانان خط مشکین بوده است
کاروان حسن را نقش قدم این بوده است

ما اسیران‌؛ نوگرفتار محبت نیستیم
آشیان طایر ما چنگ شاهین‌ بوده است

غافل از آواره ‌گردیهای اشک ما مباش
روزگاری این بنات النعش، پروین بوده است

راست ناید با عصای زهد سیر راه عشق
این بساط شعله خصم پای چوبین بوده است

شوخی اشکم مبیناد آفت پژمردگی
این بهار بیکسی تا بود رنگین بوده است

عقده سر، از تنم بی‌تیغ قاتل وانشد
باد صبح غنچهٔ من دست‌ گلچین بوده است

دل مصفا کردم و غافل‌ که در بزم نیاز
صاحب آیینه گشتن کار خودبین بوده است

پشت دست آیینه با دندان جوهر می‌گزد
سایهٔ‌دیوار حیرت سخت‌سنگین‌بوده است

غنچه گردیدیم وگلشن درگریبان ربختیم
عشرت سربسته از دلهای غمگین بوده است

بیدل آن ‌اشکم‌ که عمری در بساط حیرتم
از حریر پرده‌های چشم بالین بوده است
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.