هوش مصنوعی:
این متن بیانگر وابستگی کامل گوینده به معشوق یا خداست. گوینده خود را کاملاً تسلیم اراده معشوق می‌داند و هر آنچه دارد از او می‌داند. او خود را مانند قلمی در دست معشوق می‌بیند که هر چه او بخواهد، همان می‌شود. گوینده از معشوق می‌خواهد که او را به هر شکلی که می‌خواهد، نگه دارد و هر چه به او بدهد، همان را خواهد داشت.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. درک کامل این متن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم عرفانی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۵۲۱
من از عالَم تو را تنها گُزینم
رَوا داری که منْ غمگین نِشینم؟
دلِ من چون قَلَم اَنْدَر کَفِ توست
زِ توست اَرْ شادمان وگَر حَزینَم
به جُز آنچه تو خواهی من چه باشم؟
به جُز آنچه نِمایی من چه بینم؟
گَهْ از من خار رویانی گَهی گُل
گَهی گُل بویَم و گَهْ خارْ چینم
مرا تو چون چُنان داری چُنانم
مرا تو چون چُنین خواهی چُنینَم
دَران خُمّی که دل را رنگْ بَخشی
چه باشم من؟ چه باشد مِهْر و کینَم؟
تو بودی اوَّل و آخِر تو باشی
تو بِهْ کُن آخِرَم از اوَّلینَم
چو تو پنهان شَوی از اهلِ کُفرم
چو تو پیدا شَوی از اهلِ دینَم
به جُز چیزی که دادی منْ چه دارم؟
چه می‌جویی زِ جَیْب و آستینَم؟
رَوا داری که منْ غمگین نِشینم؟
دلِ من چون قَلَم اَنْدَر کَفِ توست
زِ توست اَرْ شادمان وگَر حَزینَم
به جُز آنچه تو خواهی من چه باشم؟
به جُز آنچه نِمایی من چه بینم؟
گَهْ از من خار رویانی گَهی گُل
گَهی گُل بویَم و گَهْ خارْ چینم
مرا تو چون چُنان داری چُنانم
مرا تو چون چُنین خواهی چُنینَم
دَران خُمّی که دل را رنگْ بَخشی
چه باشم من؟ چه باشد مِهْر و کینَم؟
تو بودی اوَّل و آخِر تو باشی
تو بِهْ کُن آخِرَم از اوَّلینَم
چو تو پنهان شَوی از اهلِ کُفرم
چو تو پیدا شَوی از اهلِ دینَم
به جُز چیزی که دادی منْ چه دارم؟
چه می‌جویی زِ جَیْب و آستینَم؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
۲۲۲۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
