هوش مصنوعی: شاعر در این شعر عشق و وفاداری خود را به معشوق بیان می‌کند و تأکید می‌کند که به غیر از او هیچ یار و کاری را نمی‌خواهد. او از هرگونه آلودگی و ناپاکی دوری می‌جوید و تنها به دیدار معشوق و انجام کارهای او علاقه‌مند است. شاعر همچنین از بخشندگی معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که از او جزوی می‌گیرد و کل را می‌بخشد.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۵۲۲

وِرا خواهم دِگَر یاری نخواهم
چو گُل را یافتم خاری نخواهم

تو را گَر غیرِ او یار دِگَر هست
بُرو آن جا که منْ باری نخواهم

به جُز دیدارِ او بَختی نَجویَم
به غیرِ کارِ او کاری نخواهم

چو بازانْ ساعِدِ سُلطان گُزیدم
چو کَرکَس بویِ مُرداری نخواهم

میانِ اهلِ دلْ جُز دلْ نگُنجَد
جُزین دِلْدار دِلْداری نخواهم

زِ من جُزوی سِتانَد کُل ببَخشَد
ازین بِهْ روزِ بازاری نخواهم

نه آن جُزوَم که غیرِ کُل بُوَد آن
نخواهم غیر را آری نخواهم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.