هوش مصنوعی:
این متن شعری است که بر همبستگی، امید و سازگاری با شرایط مختلف زندگی تأکید دارد. شاعر از همراهی با دیگران، حتی در شرایط سخت، و همچنین از ارتباط با خدا و طبیعت سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که حتی اگر همه چیز از دست برود، باز هم می‌توان با امید و عشق به زندگی ادامه داد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌تر مانند ارتباط با خدا و طبیعت، نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۱۵۳۴
بیا ما چند کَس با هم بِسازیم
چو شادیْ کم شود با غَم بِسازیم
بیا تا با خدا خَلْوَت گُزینیم
چو عیسی با چُنین مَریَم بِسازیم
گَر از فرزندِ آدم کَس نَمانَد
چه غم داریم؟ با آدم بِسازیم
وَرْ آدم نیز از ما گوشه گیرد
به جانِ تو که بی‌او هم بِسازیم
یکی جانی‌‌‌‌ست ما را شادی انگیز
که گَر ویران شود عالَم بِسازیم
اگر دریا شود آتش بِنوشیم
وَگَر زَخْمی رَسَد مَرهَم بِسازیم
به پیشِ کعبه رویَش بِمیریم
بدانْ چاه و بدانْ زَمزَم بِسازیم
چو شادیْ کم شود با غَم بِسازیم
بیا تا با خدا خَلْوَت گُزینیم
چو عیسی با چُنین مَریَم بِسازیم
گَر از فرزندِ آدم کَس نَمانَد
چه غم داریم؟ با آدم بِسازیم
وَرْ آدم نیز از ما گوشه گیرد
به جانِ تو که بی‌او هم بِسازیم
یکی جانی‌‌‌‌ست ما را شادی انگیز
که گَر ویران شود عالَم بِسازیم
اگر دریا شود آتش بِنوشیم
وَگَر زَخْمی رَسَد مَرهَم بِسازیم
به پیشِ کعبه رویَش بِمیریم
بدانْ چاه و بدانْ زَمزَم بِسازیم
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۵۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
