هوش مصنوعی:
شاعر از پیری و تغییرات ناخواسته‌ای که با خود آورده سخن می‌گوید. او خود را مانند فلز زردی می‌بیند که زرگر آن را به سیم سفید تبدیل می‌کند، اما او دوباره سیم را به فلز زرد برمی‌گرداند. این متن بیانگر نارضایتی از پیری و تلاش برای بازگشت به جوانی است.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم استعاری و نمادین است که درک آن‌ها به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، موضوع پیری و تأمل در تغییرات ناخواسته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چندان جذاب یا قابل درک نباشد.
پیری
پیری مرا به زرگری افگند ، ای شگفت
بی گاه دود ، زردم و همواره سُرف سُرف
زرگر فرو فشاند کُرف سیه به سیم
من باز برفشانم سیم سره به کُرف
بی گاه دود ، زردم و همواره سُرف سُرف
زرگر فرو فشاند کُرف سیه به سیم
من باز برفشانم سیم سره به کُرف
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل/قصیده/قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:برف پیری
گوهر بعدی:طلب ِ جام
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
