هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی به موضوعاتی مانند عشق، مستی معنوی، بی‌خویشی، و گذر از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند صراحی، پیمانه، شیشه‌های شش‌جهت، و پروانه، حالتی از وجد و بی‌خویشی را توصیف می‌کند که در آن انسان از قید نام و نشان رها شده و به حقیقت عشق می‌رسد. همچنین، اشاره‌ای به بی‌ثباتی دنیا و اهمیت تلاش مردانه دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی این شعر برای درک و تجربه نیاز به بلوغ فکری دارد. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند با مضامین آن ارتباط برقرار کنند.

غزل شمارهٔ ۷۰۷

نه ما را صراحی نه پیمانه ‌ایست
دل و دیده غوغای مستانه ایست

ز دل ششجهت شیشه‌ها چیده‌اند
جهان حلب خوش پریخانه‌ایست

به هرگردبادی‌کزین دشت و در
تامل کنی هوی دیوانه ‌ایست

گر این است سنگینی خواب ما
خروش قیامت هم افسانه ایست

درین انجمن فرصت ما و من
همان قصهٔ عشق و پروانه‌ایست

قناعت به گوشت نگفت ای صدف
که در جیب لب بستنت دانه‌ایست

رفیقان تلاشی‌ که آنجا رسیم
درین دشت دل نام و‌برانه‌ایست

مباشید غافل ز وضع جنون
به هر زلف آشفتگی شانه‌ایست

ز تحقیق خود هیچ نشکافتیم
سرم در گریبان بیگانه‌ ایست

چو بید‌ل توان از دو عالم‌گذشت
اگر یک قدم جهد مردانه‌ایست
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.