هوش مصنوعی: این متن به موضوعاتی مانند قناعت، دوری از حرص و آرزوهای بی‌پایان، ارزش سکوت و خاموشی، و ناپایداری دنیا می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند خاک، آب، و خار، مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی را بیان می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۱۰۲۹

حرص اگر بر عطش غلو دارد
شرم آبی دگر به جو دارد

گوشهٔ دامن قناعت گیر
خاک این وادی آبرو دارد

خار خار خیال پوچ بلاست
آه زان دل که آرزو دارد

نیست این بحر بی شنای حباب
سر بی‌مغز هم‌کدو دارد

رنگ گل بی ‌تو بی ‌دماغم کرد
خون این زخم تازه بو دارد

دست می‌باید از جهان شستن
رفع آلایش این وضو دارد

ساز اقبال بی شکستی نیست
چیستی اعتبار مو دارد

بی‌رواج جهان عنصری‌ایم
جنس ما گرد چارسو دارد

اوج بنیاد ما ، نگونساری‌ست
موی سر، سوی خاک رو، دارد

از نفس رست و رفت به باد
ریشهٔ ما همین نمو دارد

برکه نالد نیاز ما یارب
دادرس پر به ناز خو دارد

خاک ناگشته پاک نتوان شد
زاهدان‌! آب هم وضو دارد

هرکجاییم زین چمن دوریم
ما و من رنگ و بوی و دارد

بیدل این‌حرف و صوت چیزی‌نیست
خامشی معنی مگو دارد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۲۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.