هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و عاشقانه است که به مضامینی مانند عشق، وحدت وجود، مبارزه با ظلم، و ناامیدی می‌پردازد. شاعر از عشق به عنوان یک نیروی الهی و وحدت‌بخش یاد می‌کند و در عین حال از دردها و رنج‌های زندگی نیز سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین برخی از ابیات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد یا نیاز به توضیح داشته باشد.

غزل شمارهٔ ۱۲۰۳

محو طلبت گردی اگر داشته باشد
آن سوی جهان عرض سحر داشته باشد

دل آیهٔ فتحی است ز قرآن محبت
زیر و زبر زخمی اگر داشته باشد

از شعلهٔ هم نسبتی لعل تو آب است
هر چند که یاقوت جگر داشته باشد

ما و من وحدت‌نگهان غیرتویی نیست
این رشته محالست دو سر داشته باشد

آن راکه زکیفیت چشمت نظری نیست
از بیخبریها چه خبر داشته باشد

چشم تر ما نیز همان مرکز حسن است
چون آینه‌گر پاس نظر داشته باشد

از طینت ظالم نتوان خواست مروت
شمشیر کجا آب گهر داشته باشد

امروز دم کر و فر خواجه بلند است
البته که این سگ دو سه خر داشته باشد

سوز دلم از گریه چرا محو نگردید
بر آتش اگر آب ظفر داشته باشد

سیلاب سرشکم همه گر یک مژه بالد
تا خانهٔ خورشید خطر داشته باشد

افسانهٔ هنگامهٔ اوهام مپرسید
شامی‌که ندارم چه سحر داشته باشد

بیدل من و آن ناله از عجز رسایی
در نقش قدم‌گرد اثر داشته باشد
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.