هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و پراحساس است که در آن شاعر از ناله‌های خود به عنوان نشانه‌ای از عشق عمیق و رنج‌های عاشقانه یاد می‌کند. او از عشق به عنوان نیرویی قدرتمند و گاه ویرانگر سخن می‌گوید و از تأثیرات عمیق آن بر دل و جان خود می‌نالد. شاعر همچنین به مفاهیمی مانند صبر، رنج، و زیبایی‌های عشق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و عاطفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'زخم فریبی' و 'نیشتر' ممکن است نیاز به درک بالاتری از احساسات و تجربیات زندگی داشته باشند.

غزل شمارهٔ ۵۰

ناله ام پرورش آموز نهال اثر است
ور به دارت بنمایم که سراپا ثمر است

ناله در سینه ی من، یک نفس آرامش نیست
در دل خویش اثر کرد، چه کامل اثر است

رهبر بادیه ی عشق، تو را در هر گام
نیستی پیشتر و عمر ابد بر اثر است

شرم دار، ای نمک، این زخم فریبی بگذار
که دل و چشم من انباشته ی نیشتر است

گرد بازارچه ی عشق بگردم، که در او
عافیت سینه فروش و بلا دشنه گر است

عشق را سینه ی سنگ و دل گرم است ضرور
حسن نقشی است که هر لوحی از آن بهرور است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.