دریا فراخ و کشتی ما بی معلم است
این درد زان زیاده که پایان موسم است

آنان که لاف مرتبه ی قرب می زنند
پهلو تهی کنند ز امکان که ملزم است

مردم اگر چه نقل ز فیض خرد کنند
ما دشمنیم با خرد، اندیشه حاکم است

هر نکته ای که هست به وجهی توان شناخت
تاوان جهل بی خردان بر معلم است

ما خود ز کبر تکیه به همت زدیم، لیک
درویش را معامله با جود منعم است

هر چند شرم دوست خلافش قبول کرد
معلوم شد ز کوشش عرفی که مجرم است

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir