هوش مصنوعی:
این متن به بیان رابطه‌ی عشق و عقل می‌پردازد و از تأثیرات عمیق عشق بر جان و عقل سخن می‌گوید. شاعر بیان می‌کند که عشق چنان قدرتمند است که هم عاقل و هم دیوانه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و حتی ماه را به غیرت وامیدارد. همچنین، از پرده‌های موسیقی و رقص عقل و جان در برابر عشق سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده‌ی ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۶۶۴
می‌شِناسَد پَردهٔ جانْ آن صَنَم
چون نداند پَرده را صاحِبْ حَرَم؟
چون زِ پَرده قَصدِ عقلِ ما کُند
تو فُسون بر ما مَخوان و بَرمَدَم
کَس ندارد طاقَتِ ما آن نَفَس
عاقل از ما می‌رَمَد، دیوانه هم
آنچُنان کردیم ما مَجنُونْ که دوش
ماه می‌انداخت از غیرتْ عَلَم
پَرده‌هایی می‌نَوازد پَرده دَر
تارهایی می‌زَنَد بی‌زیر و بَم
عقل و جان آن جا کُند رَقْصُ الْجَمَل
کو بِدَرَّد پَردهٔ شادیّ و غَم
این نَفَس آن پَرده را از سَر گرفت
ما به سَر رَقْصان چو بر کاغذ قَلَم
چون نداند پَرده را صاحِبْ حَرَم؟
چون زِ پَرده قَصدِ عقلِ ما کُند
تو فُسون بر ما مَخوان و بَرمَدَم
کَس ندارد طاقَتِ ما آن نَفَس
عاقل از ما می‌رَمَد، دیوانه هم
آنچُنان کردیم ما مَجنُونْ که دوش
ماه می‌انداخت از غیرتْ عَلَم
پَرده‌هایی می‌نَوازد پَرده دَر
تارهایی می‌زَنَد بی‌زیر و بَم
عقل و جان آن جا کُند رَقْصُ الْجَمَل
کو بِدَرَّد پَردهٔ شادیّ و غَم
این نَفَس آن پَرده را از سَر گرفت
ما به سَر رَقْصان چو بر کاغذ قَلَم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
۱۱۶۰
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۶۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۶۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
