از شوق که این ناله گرانمایه متاعی است
این شعله ی دل نام دگر سست سماعی است

در معرکه ی عشق زبون شو که درین رزم
هر کس که به صد رنگ شهیدی است شجاعی است

زین باغ مجو بهره که هر میوه که چینند
بی آبی ایام مکیده است و قناعی است

سیماب بود قفل در گوش تو ورنه
صد نغمه ی مستانه طلبکار سماعی است

گوش شنوا جوی که در بزم تامل
بر بستن لب موجب صد گونه صداعی است

تا عشق به بازاد دلم شعله فروشد
هر چیده دکان دوزخ و دال متاعی است

عرفی یکی از جیب برآور سر مستی
این محمل عمر است که بر دوش وداعی است

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir