زبان ز نکته فرو ماند و راز من باقی است
بضاعت سخن آخر شد و سخن باقی است

گمان مبر که تو چون بگذری جهان بگذشت
هزار شمع بکشتند و انجمن باقی است

کسی که محرم باد صبا ست می داند
که با وجود خزان بوی یاسمن باقی است

ز شکوه های جفایت دو کون پر شد، لیک
هنوز رنگ ادب بر رخ سخن باقی است

نماند قاعده ی مهر کوهکن به جهان
ولی عداوت پرویز و کوهکن باقی است

مگو که هیچ تعلق نماند عرفی را
تعلقی که نبودش به خویشتن باقی است

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir