ای دل طمع مدار که بی غم گذارمت
وین هم قبول کن که به جان دوست دارمت

تاراج عافیت نبود کار دوستان
وبن هم ز دوستی است که دشمن شمارمت

صد ره شکسته ای دلم از جور، هیچ گاه
نگشوده ای نقاب که معذور دارمت

عرفی ز آه و ناله خموشی ، دگر بیا
تا زخم های سینه به ناخن به کارمت

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir