طریق دلبری تو مگر پری داند
که آدمی نه بدین شیوهٔ دلبری داند

کسی که هر بن مژگان به صد کرشمه سپرد
سزد که هرسر موییش دلبری داند

ز جان طمع ببرد، یا به دل غمش بیند
کسی که عادت آن ترک لشکری داند

ادب ز چشمهٔ لب تشنگی دهد آبم
کدام خضر بدین چشمه رهبری داند

حذر از آن که بد و نیک آهوان حرم
ز فربهی نگرد، یا ز لاغری داند

کسی که این همه حسنش دهند، بی آن نیست
که شمه ای ز حساب ستمگری داند

ز پا در افتد و بر خاستن محال بود
کسی که رهروی عشق سر سری داند

به زر چگونه توان لعل آفتاب خرید
گرفتم آن که کسی کیمیاگری داند

بر آن تتبع حافظ رواست ، چون عرفی
که دل بکاود و درد سخنوری داند

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir