بیار باده که جانم دمی ز ناله بر آید
هزار زمزمه از دل به یک پیاله بر آید

بشوی نامهٔ دانش، بجو رسالهٔ مستی
بود که فال مراد تو زین رساله بر آید

بنوش جامی و آسوده شو ز وسوسهٔ غم
چه غم خوری که چه سان کارت از حواله برآید

مچش که شعبدهٔ میزبان دهر بلند است
اگر به زهرنیالوده یک پیاله برآید

بدین جمال اگر بگذری به سوی گلستان
ز گلبنش گل و برگ هزار ساله برآید

به مطلبی نفکندست سایهٔ همت، عرفی
که از قبول دعاها ز دست هاله برآید

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir