هوش مصنوعی: شاعر از باغی زیبا و آرامش‌بخش سخن می‌گوید که در آن محفلی برپاست و طبیعت با همه زیبایی‌هایش مانند سرو، گل، و عندلیب توصیف می‌شود. این باغ نماد وصل به معشوق است و عناصری مانند جام جمشید و لاله‌های سرخ بر شکوه آن می‌افزایند. نسیم بهشت‌گونه‌اش روح و جان را تسخیر می‌کند و امید و شادی را به ارمغان می‌آورد.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و نمادین است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کهن فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند 'جام جمشید' یا 'بهشت عیش جاوید' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۳۴۱

بیا ای بخت سرگردان نشینید
به زیر سایهٔ سرو و گل و بید

که در باغی فروچیدیم محفل
که در وی عندلیبی کرد ناهید

کدامین باغ؟ باغ وصل دلدار
که آبش می رود در جام جمشید

زهی باغی که برگ لالهٔ او
زند سیلی به حسن ماه و خورشید

از آن دم کآستین زد بر دماغم
نسیم این بهشت عیش جاوید

دل و جان هر دم از هم می ربایند
قبول منت و تاثیر امید
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۴۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.