بیا که نغمه گشایان نفس به نی بستند
پیاله را به لب شیشه های می بستند

دلی که مایهٔ آزادگیست، بی دردان
به ذوق سلطنت روم و ری بستند

فسانه ها که به بازیچه روزگار سرود
کسان به مسند جمشید و تاج کی بستند

بیا به ملک قناعت که دردسر نکشی
ز قصه ها که به همت فروش طی بستند

دلم به فصل خزان زاد و در بهاران مرد
ببین که کی در هستی گشاد و کی بستند

چو یاسمین خود ای باغ وصل خندان باش
که بلبلان تو دست خزان و دی بستند

کلید توبه خریدم برای قفل بهشت
ولی چه سود که دستم به جام می بستند

بگو ز عرفی مجنون به لیلی ای محرم
که بر اسیر تو راه طواف حی بستند

«عرفی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir