هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، سرشار از مضامین عاشقانه، عرفانی و فلسفی است. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ابر، اشک، شمع و باغ، احساسات عمیق خود را نسبت به عشق، دوری از معشوق، دردهای روحی و انتظار بیان می‌کند. او از مفاهیمی مانند انتظار، وصال، درد و رنج، و گذر زمان سخن می‌گوید و با زبانی نمادین، حالات درونی خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ این شعر به دلیل استفاده از مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی، و همچنین زبان نمادین و پیچیده، برای مخاطبان جوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل این شعر نیاز به تجربه‌ی زندگی و آشنایی با ادبیات عرفانی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۶۶۹

ای ابر! نی به باغ و نه در لاله‌زار بار
یادی ز اشک من‌ کن و درکوی یار بار

قامت به جهد، حلقه شد، اما چه فایده
ما را نداد دل به در اختیار بار

آیینهٔ وصال ندارد غبار وهم
بندد اگر ز کشور ما انتظار بار

از درد زه برآکه در این انجمن هنوز
ننهاده است حاملهٔ اعتبار بار

ای شمع گریهٔ تو دل انجمن گداخت
ای اشک شعله‌بار به خاک مزار بار

درد شکست دل همه را در زمین نشاند
یک شیشه کرده‌اند بر این کوهسار بار

هرچند آستان کرم تشنهٔ وفاست
آب رخ طلب نتوان ریخت بار بار

گر در مزاج جوش غنا کسب پختگی‌ست
دیگ شعور را نسزد ننگ و عار بار

ناموس یک جهان غم از این دشت می‌بریم
پیری تو هم به دوش من از خم‌ گذار بار

گلچینی حدیقهٔ تسلیم آگهی‌ست
باغ بهار خیره‌سری گو میار بار

بیدل ز هر دو کَون فراموشیت خوش است
زین بیش نیست‌ گر همه‌ گویم هزار بار
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۶۶۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۷۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.