هوش مصنوعی: این شعر از بیدل دهلوی، با استفاده از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های عمیق، به موضوعاتی مانند ناامیدی، عجز، گذر زمان و بی‌ثباتی زندگی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند شکست، خزان، موج و نور شمع برای بیان احساسات خود استفاده می‌کند و به خواننده یادآوری می‌کند که زندگی پر از فراز و نشیب‌های غیرقابل پیش‌بینی است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، لحن غمگین و ناامیدانه‌ی شعر更适合 برای سنین بالاتر که توانایی تحلیل و درک بهتر این مفاهیم را دارند.

غزل شمارهٔ ۱۹۰۹

گرم نوید کیست سروش شکست رنگ
کز خویش می‌روم به خروش شکست رنگ

جام سلامت از می آسودگی تهی است
غافل مشو ز باده‌فروش شکست رنگ

مانند نور شمع درین عبرت انجمن
بالیده‌ایم لیک ز جوش شکست رنگ

ای صبح‌ گر ز محمل عجزیم چاره نیست
باید نفس ‌کشید به دوش شکست رنگ

غیر از خزان چه‌ گرد کند رفتن بهار
خجلت نیاز بیهده‌ کوش شکست رنگ

چون موج برصحیفهٔ نیرنگ این محیط
نتوان نمود غیر نقوش شکست رنگ

آنجا که عجز قافله سالار وحشتست
صدکاروان دراست خروش شکست رنگ

آخر برای دیدهٔ بیخواب ما چو شمع
افسانه شد صدای خموش شکست رنگ

پرواز محو و منزل مقصود ناپدید
ما و دلیم باخته هوش شکست رنگ

شاید پیام بیخودی ما به او رسد
حرفی‌کشیده‌ایم به‌گوش شکست رنگ

بیدل‌ کجاست فرصت ‌گامی در این چمن
چون رنگ رفته‌ایم به دوش شکست رنگ
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۰۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۱۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.