هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی، با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های پیچیده، به بیان احساسات شاعرانه‌ای مانند عشق، انتظار، ناامیدی، و جستجوی معنا می‌پردازد. شاعر از عناصری مانند مژه، نرگس، آیینه، و شرر برای توصیف حالات درونی خود استفاده می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی نیاز دارد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم به کار رفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۲۱۴۶

خیال آن مژه عمریست در نظر دارم
درین چمن قلم نرگسی به سر دارم

نیاز من همه ناز، احتیاجم استغنا
گل بهار توام رنگ از که بردارم

وصال اگر ثمر دیده‌ها‌ی بی‌خوابست
من این امید ز آیینه بیشتر دارم

دل و دماغ تماشای فرصتم‌ کم نیست
هزار آینه در چشمک شرر دارم

به یاد نرگس مستش‌گرفته‌ام قدحی
دگر مپرس ز من عالمی دگر دارم

خمار عیش ندارد مقیم دیر وفا
دلی گداخته‌ام شیشه در نظر دارم

حضور دولت بی‌اعتباریم چه کم است
گره ندارم اگر رشته بی‌گهر دارم

غم فضولی وحشت‌ کجا برم یارب
که شش جهت چو نگه یک قدم سفر دارم

جنون شکست به بیکار‌ی‌ام ز عریانی
به دست جای گریبان همین کمر دارم

کسی به فهم‌ کمالم دگر چه پردازد
ز فرق تا به قدم عیبم این هنر دارم

دلیر عرصهٔ لافم ز انفعال مپرس
همین قدرکه نفس خون کنم جگر دارم

کجاست مشتری لفظ و معنی‌ام بیدل
پری متاعم و دکان شیشه‌گر دارم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۱۴۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.