هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و محبت به معشوق سخن می‌گوید و از زیبایی و تأثیر معشوق بر خود می‌سراید. شاعر از عشق به عنوان نیرویی زندگی‌بخش و از معشوق به عنوان موجودی که زندگی و مرگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد، یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی ادبی دارد.
غزل شمارهٔ ۱۸۰۴
با آن سَبُک روحیِّ گُل وان لُطفِ شَهْ برگِ سَمَن
چون او بِبینَد رویِ تو هر بَرگِ او گردد سه مَن
ای گُلْشَنِ تو زندگی وِیْ زَخمِ تو فَرخُندگی
وِیْ بَنده‌اَت را بندگی بهتر زِ مُلْکِ اَنْجُمَن
گفتی که جان بَخشَم تو را نی نی بگو بُکْشَم تو را
تا زنده‌یی باشم تو را چون شمع در گَردن زدن
زاهِد چه جویَد؟ رَحْمِ تو عاشق چه جویَد؟ زَخمِ تو
آن مُرده‌یی اَنْدَر قَبا وین زَنَده‌یی اَنْدَر کَفَن
آن در خَلاصِ جانْ دَوَد وین عشق را قُربان شود
آن سَر نَهَد تا جانْ بَرَد وین خَصْمِ جانِ خویشتن
ای تافته در جانِ من چون آفتابْ اَنْدَر حَمَل
وِیْ من زِ تابِ رویِ تو هَمچون عَقیقْ اَنْدَر یَمَن
چون او بِبینَد رویِ تو هر بَرگِ او گردد سه مَن
ای گُلْشَنِ تو زندگی وِیْ زَخمِ تو فَرخُندگی
وِیْ بَنده‌اَت را بندگی بهتر زِ مُلْکِ اَنْجُمَن
گفتی که جان بَخشَم تو را نی نی بگو بُکْشَم تو را
تا زنده‌یی باشم تو را چون شمع در گَردن زدن
زاهِد چه جویَد؟ رَحْمِ تو عاشق چه جویَد؟ زَخمِ تو
آن مُرده‌یی اَنْدَر قَبا وین زَنَده‌یی اَنْدَر کَفَن
آن در خَلاصِ جانْ دَوَد وین عشق را قُربان شود
آن سَر نَهَد تا جانْ بَرَد وین خَصْمِ جانِ خویشتن
ای تافته در جانِ من چون آفتابْ اَنْدَر حَمَل
وِیْ من زِ تابِ رویِ تو هَمچون عَقیقْ اَنْدَر یَمَن
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۰۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۰۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
