هوش مصنوعی:
این شعر از بیدل دهلوی، با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه، مفاهیمی مانند عشق، رهایی، فنا، و حقیقت وجودی را بیان می‌کند. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از تعلقات دنیوی رها شود، به عشق و حقیقت بپیوندد، و از وهم و خیال دوری کند. همچنین، تأکید بر این است که انسان باید از ناله و فریاد برای رسیدن به حقیقت استفاده کند و به جای تکثر واهی، به وحدت و حقیقت بگراید.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال دشوار باشد. همچنین، برخی از استعاره‌ها و اشارات نیاز به درک ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتری دارد.
غزل شمارهٔ ۲۵۰۳
سرمایهٔ اظهار بقا هیچکسی کن
پرواز هما یمن ندارد مگسی کن
تا محو فنا نیست نفس ناله فشان باش
تا قافله آرام پذیرد جرسی کن
افروختنت سوختنی بیش ندارد
گر رشتهٔ شمعی نتوان گشت خسی کن
درکوچهٔ بیباکی هر طبع غباری‌ست
کس مصلح کس نیست تو برخود عسسی کن
بی‌کسب هوس کام تمنا نتوان یافت
گیرم همه تن عشق شدی بوالهوسی کن
چون شمع نگاهم نفس شعله فروشی‌ست
ای سرمه بجوش از من و فریاد رسی کن
کثرت ز تخیلکدهٔ وهم خیالی‌ست
یک را به تصنع عدد آوازه سی کن
هر جا رسد اندیشه ادبگاه حضور است
تا باد چراغی نشوی بی‌نفسی کن
بیدل چو نگه رام تعلق نتوان شد
گو اشک فشان دانه و حیرت قفسی کن
پرواز هما یمن ندارد مگسی کن
تا محو فنا نیست نفس ناله فشان باش
تا قافله آرام پذیرد جرسی کن
افروختنت سوختنی بیش ندارد
گر رشتهٔ شمعی نتوان گشت خسی کن
درکوچهٔ بیباکی هر طبع غباری‌ست
کس مصلح کس نیست تو برخود عسسی کن
بی‌کسب هوس کام تمنا نتوان یافت
گیرم همه تن عشق شدی بوالهوسی کن
چون شمع نگاهم نفس شعله فروشی‌ست
ای سرمه بجوش از من و فریاد رسی کن
کثرت ز تخیلکدهٔ وهم خیالی‌ست
یک را به تصنع عدد آوازه سی کن
هر جا رسد اندیشه ادبگاه حضور است
تا باد چراغی نشوی بی‌نفسی کن
بیدل چو نگه رام تعلق نتوان شد
گو اشک فشان دانه و حیرت قفسی کن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۵۰۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۵۰۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
