هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از زیبایی‌های عاشقانه و غم‌انگیز سخن می‌گوید. شاعر از فرصت‌های از دست رفته، یادآوری گذشته و شناخت ناقص از زیبایی مطلق (حسن مطلق) صحبت می‌کند و با اشاره به داستان یوسف و چاه، به تماشای دردناک زیبایی‌های از دست رفته می‌پردازد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به داستان یوسف و چاه نیازمند آشنایی با ادبیات و فرهنگ اسلامی-ایرانی است.
غزل شمارهٔ ۲۶۴۲
ای امل آواره فرصت را چه رسواکرده‌ای
نوحه‌کن در یاد امروزی‌که فردا کرده‌ای
حسن مطلق را مقید تاکجا خواهی شناخت
آه از آن یوسف‌که در چاهش تماشاکرده‌ای
نوحه‌کن در یاد امروزی‌که فردا کرده‌ای
حسن مطلق را مقید تاکجا خواهی شناخت
آه از آن یوسف‌که در چاهش تماشاکرده‌ای
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
