هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند خودشناسی، حقیقت وجود، توهمات ذهنی، و جستجوی معنوی می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر شاعرانه، از خواننده می‌خواهد تا از توهمات دوری کند و به حقیقت درون بپردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، برخی از استعاره‌ها و مفاهیم نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارند.

غزل شمارهٔ ۲۶۴۵

به وحشت نگاهی چه خو کرده‌ای
که خود را به پیش خود او کرده‌ای

چو صبح از نفس پر گریبان مدر
که ناموس چاک رفو کرده‌ای

یمین و یسار و پس و پیش چیست
تو یکسوبی و چارسو کرده‌ای

نه باغیست اینجا نه‌ گل نه بهار
خیالی در آیینه بو کرده‌ای

کجا نشئه‌،‌کو باده‌، ای بیخبر
چو مستان عبث های و هو کرده‌ای

عدم از تو مرهون صد قدرت است
بدی هم که کردی نکو کرده‌ای

اگر صد سحر از فلک بگذری
همان در نفس جستجو کرده‌ای

ننالیده‌ای جز به کنج دلت
اگر نیستان در گلو کرده ای

به انداز نخلت‌ کسی پی نبرد
که پر می‌زنی یا نمو کرده‌ای

ز هستی ندیدی به غیر از عدم
مگر سر به جیبت فرو کرده‌ای

نفس وار مقصود سعی تو چیست
که عمری‌ست بر دل غلو کرده‌ای

سخنهای تحقیق پر نازک است
میان گفته و فهم مو کرده‌ای

بشو دست و زین خاکدان پاک شو
تیمم بهل گر وضو کرده‌ای

جهانی نظر بر رخت دوخته‌ست
تو ای گل به سوی که رو کرده‌ای

چوبیدل چه می‌خواهی از هست ونیست
که هیچی و هیچ آرزوکرده‌ای
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.