هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عاشقانه و حسرت‌های ناشی از دوری و ناکامی در عشق است. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند شمع کشته، گل و نسیم، و اشک و آینه، احساسات خود را از دوری معشوق، ناامیدی و حسرت بیان می‌کند. همچنین، تمایل به وصال و آرامش در کنار معشوق و رنج‌های ناشی از این دوری به تصویر کشیده شده است.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسات پیچیده‌ای مانند حسرت و ناکامی در این شعر وجود دارد که درک آن‌ها برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی دارد.

غزل شمارهٔ ۲۶۴۶

دور از بساط وصل تو ماییم و دیده‌ای
چون شمع کشته داغ نگاه رمیده‌ای

شد نو بهار و ما نفشاندیم گرد بال
در سایهٔ گلی به نسیم وزیده‌ای

ما حسرت انتخاب صباییم از محیط
کنج دلی و یک نفس آرمیده‌ای

در حیرتم به راحت منزل چسان رسد
راهی به چشم آبلهٔ پا ندیده‌ای

محمل کشان عجز رسا قطع کرده‌اند
صد دشت وره امید، به پای بریده‌ای

اشکم نیاز محفل ناز تو می‌کشد
آیینه داری از دل حسرت چکیده‌ای

آخر به پاس راز وفا تیغها کشید
چون صبح بر سرم نفس ناکشیده‌ای

دارم دلی به صد تپش آهنگی جنون
یک اشک وار تا به چکیدن رسیده‌ای

می‌بایدم ز خجلت اعمال زیستن
نومیدتر ز زنگی آیینه دیده‌ای

بیدل ز کشتزار تمناست حاصلم
تخم دلی به سعی شکستن دمیده‌ای
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۴۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.