هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعات عشق، فداکاری، شجاعت و خرد می‌پردازد. در آن از عاشقان و معشوقان، پروانه‌ها و شیران، و عناصر طبیعت مانند دریا و آتش برای بیان مفاهیم عمیق استفاده شده است. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از ذرات و موجودات کوچک درس بگیرد و به نور و مردانگی برسد. همچنین، به چالش‌های زندگی و اهمیت شجاعت و فداکاری اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۸۴۸

چه باشد پیشۀ عاشق به جُز دیوانگی کردن؟
چه باشد نازِ معشوقان به جُز بیگانگی کردن؟

زِ هر ذَرّه بیاموزید پیشِ نور بَرجَستن
زِ پَروانه بیاموزید آن مَردانگی کردن

چو شیرِ مَست بیرون جِه نه اوَّل دان و نه آخِر
که آید نَنگْ شیران را زِ روبَهْ شانگی کردن

سَرافراز است کُهْ لیکِن نداند ذَرّه باشیدن
چه گویم باز را لیکِن کجا پَروانگی کردن

به پیشِ تیرْ چون اِسْپَر برهنه زَخْم را جُستن
میانِ کوره با آتش چو زَر هم خانگی کردن

گَر آبِ جویْ شیرین است ولی کو هَیبَتِ دریا؟
کجا فَرزین شَهْ بودن کجا فَرزانگی کردن

تویی پیمانه اسرار گوش و چَشم را بَربَند
نَتانَد کاسه سوراخْ خود پیمانگی کردن

اگر باشد شبی روشن کجا باشد به جایِ روز؟
وَگَر باشد شَبَه تابان کجا دُردانگی کردن؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۸۴۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۸۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.