هوش مصنوعی: این شعر به موضوعاتی مانند تنهایی، عشق، فنا، و ناامیدی می‌پردازد. شاعر از دوری از محفل دوستان و جایگزینی آن با تنهایی سخن می‌گوید. همچنین، به مفاهیم عمیقی مانند فنا، عشق ناب، و ناامیدی از اقبال اشاره می‌کند. تصاویر شعری مانند خاکستر، شمع، و شمشیر قاتل بر احساسات تلخ و فلسفی شعر تأکید دارند.
رده سنی: 18+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی، استفاده از استعاره‌های پیچیده، و پرداختن به موضوعاتی مانند مرگ، فنا، و ناامیدی، این شعر را برای مخاطبان با درک ادبی و تجربه‌ی زندگی بیشتر مناسب می‌سازد.

غزل شمارهٔ ۲۷۲۰

خوشست از دور نذر محفل همصحبتان بوسی
جهان جز کنج تنهایی ندارد جای مأنوسی

فنا تعلیم هستی باش اگر راحت هوس داری
به فهم این لغت جز خاک‌ گشتن نیست قاموسی

نپنداری بود عشق از دل افسردگان غافل
شرر در پردهٔ هر سنگ دارد چشم جاسوسی

دو عالم محو خاکستر شد از برق تماشایت
چه شمع‌ست اینکه عرض پرتوش نگذاشت فانوسی

سجود سایه‌ام‌، امید اقبال دگر دارم
به خاک افتاده‌ام در حسرت اقبال پابوسی

چه اقبال است یارب مژدهٔ شمشیر قاتل را
که بوی خون ‌چکیدن در دماغم می‌زند کوسی

ز وحشت شعلهٔ من مژدهٔ خاکستری دارد
به استقبال بالم می‌رسد پرواز معکوسی

به صد چاک جگر آهی نجست از سینهٔ تنگم
در زندان شکست اما نشد آزاد محبوسی

نظر باز چراغان تأمل نیستی بیدل
شرار سنگ هم در بیضه پرورده‌ست طاووسی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۷۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۷۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.