هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و توصیفی، درباره عشقی پراحساس به یک آهوی زیبا و جذاب است. شاعر با زیبایی‌های ظاهری و بوی خوش آهو، احساسات خود را بیان می‌کند و خود را سگ آهو می‌خواند که از بوی معشوق شادمان است.
رده سنی: 15+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اصطلاحات ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد توسعه می‌یابد.

بخش ۳۲ - وصف غزال کوهی

در صف آهوان غزالی بود
کش عجب نازنین جمالی بود

عالم از بوی نافه‌اش مشکین
پیش او آهوی ختن مسکین

شوخ چشمی به غمزه شعبده‌باز
چشم شوخش تمام عشوه و ناز

گویی آن چشم شوخ در بازی
شوخ‌چشمی‌ست در نظربازی

گرچه بودند آهوان خیلی
بد گدا را به سوی او میلی

هر دم از مژه جای او می‌رُفت
هر نفس در هوای او می‌گفت

چشم او چشم شاه را مانند
آن بلای سیاه را مانند

نافه ی او که مشک چین دارد
بوی آن زلف عنبرین دارد

نفسش مشک‌بار می‌آید
زان نفس بوی یار می‌آید

من سگ آهویی که هر نفسی
خوش دلم می‌کند به یاد کسی

چون مرا نیست رنگی از رویش
لاجرم شادمانم از بویش
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۳۱ - رفتن درویش به صحرا و ساکن شدنش در کوهی و منتظر بودنش به مقدم شاه
گوهر بعدی:بخش ۳۳ - بزم‌آرایی لشکر به شکار
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.