هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی است که در آن شاعر به مقایسه‌ی حالات روحی و معنوی خود با عناصر مختلف مانند جان، دل، پیاله و ایمان می‌پردازد. شاعر از حالات مستی، حیرانی و عشق سخن می‌گوید و به تضاد بین ایمان و کفر اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر بیان می‌کند که درک این مفاهیم برای افراد نادان دشوار است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از مفاهیمی مانند مستی و کفر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا گمراه‌کننده باشد.

غزل شمارهٔ ۱۹۲۲

ما شادتَریم یا تو، ای جان؟
ما صاف تَریم یا دلِ کان؟

در عشقِ خودیم جُمله‌ بی‌دل
در رویِ خودیم مَست و حیران

ما مَست‌تَریم، یا پیاله؟
ما پاک‌تَریم، یا دل و جان؟

در ما نِگَرید و در رُخِ عشق
ما خواجه عَجَب تَریم، یا آن؟

ایمانْ عشق است و کُفرْ ماییم
در کُفر نِگَه کُن و در ایمان

ایمان با کُفر شُد هم آواز
از یک پَرده زَنند اَلْحان

دانا چو نداند این سُخَن را
پس کِی رَسَد این سُخَن به نادان
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۲۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.