هوش مصنوعی: این شعر از قاآنی، شاعر ایرانی، بیانگر درد عشق و رنج‌های ناشی از آن است. شاعر از عشق بی‌پاسخ، دل‌شکستگی، و غم‌های روحی سخن می‌گوید و با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند «چشم خونخوار»، «ترکان وقت غارت»، و «سنگ سخت با آتش درون»، احساسات خود را به تصویر می‌کشد. همچنین، اشاره‌ای به مفهوم تجربه و عبرت‌گیری از رنج‌ها دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عمیق عاطفی و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی احساسی نیاز دارد. همچنین، برخی از تصاویر مانند «چشم خونخوار» و «قتل پدر» ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۷

ز ما صد جان وز آن لب یک عبارت
ز ما صد دل وز آن مه یک اشارت

دلا از چشم خونخوارش‌ حذر کن
که بی‌رحمند ترکان وقت غارت

به خون دل بسازم از غم دوست
‌ناعت کرد باید در تجارت

چو سنگ سختم آتش در درونست
تنم را زان نمی سوزد حرارت

از آن رو بی ‌تو چشمم کس‌ نبیند
که نبود بی‌تو در چشمم بصارت

به شادی بگذرانم بعد از این عمر
که غم جانم نبیند از حقارت

پس از قتل پدر شیرویه دانست
که شیرین دست ندهد بی‌مرارت

اگر از قاب قو سینت بپرسند
بفرما زان دو ابرو یک اشارت

تبه شد حال دل قاآنی از اشک
ز جوش سیل ویران شد عمارت
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.